Meer van Yucatán, een beetje Chiapas en een fantastische roadtrip in Midden Mexico!

Hola amigos,

Vandaag ben ik hier precies vier weken, en de tijd vliegt echt! Ik zal jullie weer even een kijkje geven in de Mexicaanse mundo. Oh, het wordt misschien een wat groter verhaal succes met het lezen, ik heb niet overal wifi of een goed werkende computer om foto´s te uploaden, daarom kan het soms wat langer duren allemaal! Vorige keer schreef ik dat ik ging kijken hoe de Fiesta de la Candelaria zou zijn in Valladolid, dat was best aardig, maar zeker niet om drie weken te blijven. 's Middags wilde Cedric, een Canadees waar ik mee omging, heel graag naar de hanengevechten. De eigenaar van het hostel zei dat het echt een spektakel is en een Mexicaanse traditie om zeker te zien, ik was er ongeveer drie minuten toen ik toch maar wegging, kon het niet aanzien.. Goed, andere Mexicaanse tradities die ik leuker vond om te zien waren de traditionele kleding en dansen. Er werd ook een nieuwe Reina (koningin) voor dit jaar gekroond, en er werd vuurwerk afgestoken, maar dan ook met een geniale timing, middenin de speeches.. Iedereen luisterde nog steeds bloedserieus, terwijl Cedric en ik dubbel lagen van het lachen! Voor zover Valladolid, daarna reisden Cedric en ik samen door naar Mérida, de hoofdstad van Yucatán, een prachtige oude koloniale stad, met een hele hippe buurt met veel te veel van die hipsterbarren waar wij ons wel goed hebben vermaakt. Het hostel waar ik verbleef, Nomadas, had ook kook en salsalessen waar ik uiteraard aan meedeed. Een van de kooklessen was bijvoorbeeld fajitasmaken, waarbij we ook zelf de taco's gingen maken, wist je dat burrito (een voor Mexicaanse begrippen grote gevulde taco, maar die wij in NL vaak eten, van die wraps) eigenlijk TexMex is uit Amerika? In Mexico eten ze alleen taco's (die flexibel zijn, die krokante in de vorm van een U zijn ook TexMex!) van ongeveer 15CM doorsnee! En ja het is echt waar, Mexicanen eten de hele dag door taco's, zelfs met hun ontbijt. In die paar dagen zijn Cedric en ik ook veel omgegaan met Martyna, een Pools meisje die naast me lag op de dorm (zo makkelijk gaat dat). Echt een geweldig persoon, met zoveel gekke verhalen! Zij had ook weer Mexicanen leren kennen waarmee we s'avonds uitgingen. Iedereen danst dus salsa, echt IEDEREEN. Ik voelde me wel een beetje zo'n stijve Hollander, maar goed je moet het toch oefenen.

Na een paar dagen vertoeven in Mérida, heerlijke stad, wilde ik doorreizen naar Campeche, een havenstad aan de Golf van Mexico. Bij het ontbijt ontmoette ik een Deens stel, Christine en Lasse, die ook naar Campeche zouden gaan en vroegen of ik mee wilde, in hun huurauto. Ja tak! Chill om in je eigen auto te gaan of course. En onderweg gingen we naar de grotten van Calcehtok met een ge-wel-dige tour daar! Deze grotten zijn weinig toeristisch, er gaan ook geen tourbussen heen, en toen we later hun gastenboek lazen zagen we dat een paar bladzijdes terug de laatste gasten in 2016 waren. Wauw, licht avontuurlijk zo twee uur lang die grot in zonder verlichting en met een alleen Spaans sprekende gids (goed dat ik toch wat Spaans kan en ook enigszins kon vertalen voor Christine en Lasse) kregen we allerlei oude Maya verhalen en mythes te horen. Verder stopten we bij oude Maya ruïnes en wilden we een kijkje nemen, het was half 5 en het museum ging eigenlijk al dicht maar de dear man zei dat we wel eventjes konden kijken nu we helemaal hier waren gekomen, en konden rondlopen tot een uur of 5 (hij moest wachten op ons), so sweet!! In de havenstad Campeche rondgelopen en de stad is super mooi en schoon, Unesco alles, maar als je anderhalf uur doorloopt naar het fort, kom je wel lelijke en armere buurten tegen met rotzooi overal. Groot verschil. Ook gegeten hier: 'Pan de Cazón, een soort lasagna van taco's, met haai. Erg lekker! 
Overigens over dat Spaans, het is wel echt heel handig om dat te kunnen als je hier reist, sowieso omdat de locals bijna geen Engels spreken, om je weg te kunnen vinden, en er ook veel reizigers zijn uit Latijns Amerika!

Regelmatig doe ik s'ochtends een run in de stad, leuk om wat andere buurten te zien en ook geen overbodige luxe aan sport gezien al dat heerlijke eten hier en met name taco's, taco's everywhere! en dus ook in Campeche, langs de boulevard.. dat was echt geen straf, zo prachtig met de opkomende zon.. vervolgens gingen we even wat eten halen op de markt, en off we go samen met de Franse Marion met de bus 6 uur naar Palenque, in Chiapas. Palenque is een klein stadje wat vooral bekend staat om de prachtige Maya ruïnes midden in de jungle, en we verblijven in El Panchan, een prachtige en only en uitzonderlijk gemaakt voor toeristen jungle cabaña´s dorpje midden in de jungle dus. We ontmoeten er de Franse hippie inclusief goede voorraad wiet en schmutzige kleren Robin (spreek uit op zn ultiem Frans "Roohbain") en de Mexicaanse Luis uit Veracruz, echter hij reist -geen grappen- al 8 jaar de wereld rond! Hoe hij dit doet: eerst werkte hij voor een circus, nu verdient hij al reizend jonglerend geld. Die dagen met hen hebben we gewandeld in de natuur, gezwommen in watervallen, en uiteraard de ruines bezocht. En een aantal Mexicaanse woorden geleerd, Luis zegt bij alles waarvan hij verbaasd is of wat hij raar vindt, nomames! wat ongeveer neerkomt op what the fack, of oh my god! Toen we naar de supermarkt gingen, keek ik mijn ogen uit, zooo groot en zooo´n grote afdeling met groente! Daar had ik wel zin in na zoveel vlees (op taco's, deh) en ik zag ook dat er cactussen waren, vet grappig! Ik zei dat tegen Luis, en die zei, oh dat kunnen we wel klaarmaken hoor:) dus later op z'n hippie´s op kampvuur gekookt en die cactussen nopales smaken erg lekker, beetje naar vlees ook, ze worden carne de mayas genoemd - vlees van de mayas. Het is heel gezellig met Luis, Marion en Robin, maar ik merk wel dat de taalbarrière erg vermoeiend is. Luis is natuurlijk Mexicaans en spreekt geen woord Engels, en Franse Marion en Robin, zoals vele Fransen, spreken ook niet zo goed Engels. De voertaal is uiteraard Spaans en het is heel goed voor mij om te oefenen, maar na drie dagen 24/7 Spaans horen en spreken, ben ik er even klaar mee. Soms spreekt vooral Luis erg snel en kan ik het niet allemaal volgen, dan wil ik ook niet de hele tijd het gesprek ophouden, en je kan je toch niet compleet uiten zoals je wil! Het is dubbel, want ik wil graag Spaans goed leren, maar ik wil soms ook even een normaal of wat diepgaander gesprek kunnen houden. Dus die avond haak ik af en ga ik de casa, en zou Marion later zien, we delen samen een kamer. 
De volgende ochtend zouden we een uur of 9 afspreken om samen te ontbijten, ik verslaap me en haast me, en Marion ligt ook niet naast me, kan ik natuurlijk de cabaña (klein houten slaaphutje) van de jongens niet vinden! Ik loop ongeveer 4 keer dat kleine jungle dorpje door en uiteindelijk vind ik hem, en natuurlijk slapen ze allemaal nog! Marion blijkt heel hard te hebben geklopt op onze deur ´s nachts, maar dat heb ik niet gehoord, dus was ze maar bij hen gaan slapen. Echt grappig, het leven hier is tranquilo, en niemand is op tijd, in Nederland ben ik meestal degene die dan later is, maar hier ben ik de eerste! Het ritme van de jongens is sowieso heel sloom, en ik merk dat ik soms een dagje rustig aan wil doen, maar soms ook echt de dag goed wil benutten. Marion en ik gaan daarom zelf het stadje in, en we hebben onze backpacks gedumpt in de cabaña van de jongens en zouden ze later terug zien om 18.00 uur om gedag te zeggen. Ik zou namelijk de nachtbus naar Puebla pakken om 19.00 uur waar ik al een kaartje voor had gekocht. 

Vanaf dan denk je, nou, die neemt rustig de nachtbus, dat is verder geen verhaal om over naar huis te schrijven. En je voelt al aan dat dat niet het geval was! Marion en ik komen terug van het stadje met de taxi naar het jungle dorpje, en ik vraag de chauffeur of hij even 5 minuten wil wachten zodat ik me spullen kan halen en gedag kan zeggen. We lopen over de paadjes richting de cabaña, en opeens zegt Marion, ´oh shit, die jongens moeten er wel echt zijn nu, want zij hebben de sleutel!´ en met de hele tijd ons tranquilo ritme, en geen plannen maken, hebben we dat helemaal niet duidelijk afgesproken.. Ah.. Nomames!! Dus we lopen sneller richting het hutje, en zoals te verwachten viel, waren ze er niet (niemand is hier op tijd toch). Ik wilde echt de nachtbus halen, want ik had er welgeteld 1100 pesos voor neergelegd, wat ongeveer neerkomt op 50 euro!! Dus ik ren richting de receptie om te vragen of ze niet toevallig een reservesleutel hadden van het hutje, maar die hadden ze niet, en we hadden natuurlijk ook geen telefoonnummer van de jongens of wat dan ook. Dus ik loop weer terug naar het hutje.. en weer naar de receptie.. en ik vraag aan de eigenaar, -Ehm sorry dat wij zo ontzettend tonto zijn dat we dit niet goed hebben geregeld met de jongens, misschien een beetje een rare vraag, maar kunnen we misschien de hor of de deur forceren zodat ik weg kan? ik ben best bereid er voor te betalen, want mijn nachtbus ticket is echt facking duur!- Nomames!! De man loopt met me mee met een mes, de tijd tikt door, de taxi wilde ook niet langer wachten, en hij bekijkt de situatie, snijdt de hor kapot en gelukkig staat mijn rugzak precies voor de opening van het raam, we rukken die eruit terwijl we worden gebeten door de mieren, en hebben hem! ik betaal hem 300 pesos, inmiddels is het bijna kwart voor 7 en er komt natuurlijk ook niet zo gauw een taxi bij dat jungle dorpje.. dus de man zegt, spring in de auto, ik zwaai snel gedag naar Marion terwijl we racen naar het busstation, en om 5 voor 7 kom ik aan bij de bus (en ja de officiële bus rijdt wel gewoon precies op tijd) en kan ik instappen. Uiteindelijk dus wel gehaald, maar hoe! Alleen in Mexico dat ze de hor voor je kapotmaken zodat je weg kan gaan! Nomames! Ik zit! Dit verhaal vind ik verdacht veel lijken op die vlucht van Frankfurt.. zou er een verband tussen zitten..? .. hmm!

Nadat ik dus zo blij was dat ik in die nachtbus zat, waar ik overigens weinig in sliep omdat het echt 3 graden was met de Airco, kwam ik s´ochtens aan in Puebla, een stad in het midden van Mexico en vlakbij Mexico-stad. Het is er een ander klimaat dan Yucatán of Chiapas en ´s ochtends vrij koud, mensen zaten met winterjassen in de bus! En mensen keken ook iets chagrijniger en iemand zei zelfs een keer geen buenas días tegen me! Nouja, het was ook koud he. Niet zo koud als in Nederland, dat dan weer niet :p Anyway, Joost heeft hier in Puebla een goede vriend wonen, Javi, die hij in Groningen had leren kennen toen Javi op exchange was. Joost had me al gezegd dat ik hem echt even moest ontmoeten daar, dus ik stuur hem een berichtje of hij een dezer dagen wilde meeten, stuurt hij me terug dat ik best bij hun familie mag slapen en dat hij me de stad wilde laten zien! Zo aardig en gastvrij! Ja Nac hij is echt aardig :D de vader van Javi haalde me op en ik ontmoet Javi later ook, en zijn zus, en hij zegt me van "Ja, een vriend van mij Pablo, gaat morgen samen met twee Braziliaanse vrienden een roadtrip maken hier naar hele mooie plaatsen, dus als je het leuk vindt, kan je best mee! Dat vinden zij ook alleen maar leuk!" Wow, wat een aanboden allemaal, wat aardig! Het lijkt me heel leuk, maar wat als het nou niet klikt tussen ons, en willen ze mij uberhaupt wel mee voor die hele roadtrip, ik ken hen niet eens? (volgens mij heel Nederlands deze gedachten) Maar goed, go with the flow hier toch, en iedereen staat zo open voor elkaar, dus sure ik ga wel mee! Dus ik ontmoet Pablo later en zijn Braziliaanse vrienden, een stel, Camila en Fabio, en we verblijven in het huis van de ouders van Pablo. Zijn moeder, Judith, gaat voor een paar dagen toch al richting León voor een meeting met vrienden van de Rotary club dus we gaan met zijn allen in de auto naar de stad. Onderweg rijden we door prachtige landschappen, bergachtig, beetje woestijnachtig ook, met de typische cactussen! Zo mooi! ´s Avonds ontmoeten we een aantal van hun vrienden van de club, en nemen we een cerveza in zo'n voormalige stierengevechten arena, wat nu dus een restaurant is. Inclusief een groep mannen die de mariachi voor je speelt, en voor de grap nep stierengevechten met mensen uit het publiek - yep ik word natuurlijk ook het podium op getrokken. We zitten er dus met een groep van 10 man, en ik dacht serieus dat we alleen een biertje zouden nemen. Maar er worden nacho´s (hier heet dat tortilla´s, nacho´s vinden ze maar niks van die massaproductie van Doritos) op tafel gezet met guacamole. En daarna nemen we nog meer cerveza´s en komen de volgende gerechtjes op tafel te staan, en ik denk de hele tijd, oké nu is het wel genoeg toch, dit was het, maar dan komt er nog meer en uiteindelijk hebben we denk wel 6 verschillende hapjes gehad, maar nee het zijn geen hapjes, het zijn COMPLETE MAALTIJDEN! Nu weten best veel mensen van jullie die dit lezen volgens mij wel dat ik van eten hou, en dat ik best veel kan eten ook, maar er was ergens een punt halverwege dat ook ik echt helemaal vol zat!! en die Mexicanen bleven maar eten en cervezas nemen, en tequila drinken, en tequila drink je dan niet als shot, maar gemixt met spa rood en zeven up. Wauw ik was onder de indruk! Dus we zaten er de hele avond en het was heel gezellig ja :D 

De volgende dagen begonnen Pablo, Fabio, Camila en ik aan onze roadtrip. Pablo reed in de auto en we hebben echt heel veel kilometers gemaakt! Met op de achtergrond dan wel mijn muziek, dan wel die van Pablo, heerlijk al die Spaanse hits. Ook in muzieksmaak merk je dat de taal natuurlijk heel belangrijk is waar iemand zich mee identificeert. We zijn vijf dagen onderweg geweest en zijn elke dag naar een andere stad geweest. In die dagen dus heel veel plaatsen gezien, bijvoorbeeld een soort replica van de Christus van Rio, Cristo Rey, een museum met de mummies van Guanajuato (geen mummies zoals van Egypte die zijn gewikkeld in doeken, maar lijken die goed bewaard zijn gebleven door de mineralen daar in de bergen), en het koloniale stadje Gaunajuato is echt een prachtige met een geweldig uitzicht (wellicht me filmpje gezien op facebook), net zoals San Miguel de Allende, en we hebben ruines van de Toltecas gezien (weer anders dan de Mayas die meer in het zuiden zitten), en ook grotten en poelen uitgehakt in de berg in Grutas de Tolantongo, waar dan natuurlijk warm water in stroomde! Heel mooi en heel lekker warm om in te zwemmen en chillen, met een prachtig uitzicht op de bergen! En een grot in de berg waar je dan in kon zwemmen, met warm water, het was ongelofelijk, zoiets heb ik nog niet ervaren! Toen we terugkwamen van onze roadtrip in Tlaxcala bij Pablo`s familie, werden we daar weer erg warm ontvangen. Gisteren zijn wij, ook weer met Pablo Camila en Fabio, nog naar Nevado de Toluca gereden om daar in de bergen te wandelen, wat was het daar PRACHTIG. Een ding was wel, ik had heel erg last van hoogteziekte! In ieder geval, toen we begonnen met het beklimmen van de berg, merkte ik met de eerste stappen al dat mn lichaam aanvoelde alsof ik een marathon had gerend! Ik had de hele tijd heel weinig lucht, en mijn benen waren ontzettend slap. Camila had hier ook last van, en ik las dat het vooral persoonlijk verschilt, het kan voorkomen vanaf 3000 meter hoogte en we bevonden ons in dit gebied op 4690 meter hoogte! Maar na elke paar meter even uitrusten, kwamen we boven, en naar beneden lopen ging makkelijk, en toen kwamen we toch uit op zo-n mooi meer! Laguna de la Luna, het kratermeer van de vulkaan die niet actief is, het was ongelofelijk. Geweldig. Fabio is in een uur tijd nog helemaal naar de andere kant gelopen, naar de toppen van de bergen, waar er sneeuw was. Hij had geen last van de hoogteziekte, en we zagen hem vanaf een afstandje, erg indrukwekkend! Die vulkaan en bergen waren zeker wel een hoogtepunt tot nu toe. 

Vandaag heb ik na een geweldige week met de Brazilianen en Pablo en zijn familie, afscheid genomen van hen. Ik zie Pablo nog wel morgenavond, want dan ontmoet ik hem met Javi (die vriend van Joost) ook weer. Straks ga ik weer met Javi afspreken om nog wat meer van Puebla te zien. Mexicaanse mensen zijn echt super aardig en zoals je hebt gelezen, heel gastvrij. Ik vermaak me hier ontzettend en het land is geweldig mooi! Hierna reis ik af naar Mexico-stad, wellicht ga ik nog verder naar het noorden, maar misschien reis ik gelijk door naar Oaxaca en naar Puerto de Escondido, een kustplaats waar je goed zou kunnen surfen... Ik zie wel waar ik heen ga!

Tot zover, liefs vanuit Mexico