Nieuw land! Guatemala inluiden met Spaanse lessen, hiken, paragliden, vulkanen beklimmen!

Hola amigos y familia y personen die geïnteresseerd zijn in dit verhaal, 

Na drie maanden Mexico was het dan tijd om naar een ander land te gaan. Ondanks dat ik zoveel gezien en gedaan heb in Mexico, een ontzettend groot en divers land, zou ik er nog wel drie maanden langer kunnen reizen. Maar ik wilde doorreizen en weer een ander land ontdekken. Bij deze ging ik dan ook de grens over naar Guatemala. Overigens ben ik hier nu precies drie weken, en ga ik morgen doorreizen naar El Salvador! Spannend!!

De laatste dagen in Mexico heb ik mezelf vermaakt in San Cristóbal de las Casas, een mooie, oud koloniale stad in Chiapas, zuid-Mexico. Waar Pasen volop werd gevierd, Semana Santa, met muziek, markten, eten en veel Mexicaanse toeristen die zelf vakantie hadden. De stad waar ook veel verschillende indigenas, indigenous volkeren leven en samenkomen, de plek waar de Zapatistas vooral in de jaren '90 maar ook nu nog strijden voor gelijkheid, gelijke rechten voor de minderheden en de stad waar papa en mama zeiden dat ze een familie wilden zijn met kinderen.. Vorige keer schreef ik dat ik een 'verrassing' had en dat je dat de volgende keer zou zien. Misschien heb je het al gezien via social media, maar ik heb een tattoeage laten zetten! Mijn eerste ook, heel spannend, ik wilde al een paar jaar een tattoe, maar ik wist nooit precies wat. Toen ik in Mexico was, heb ik vanaf het begin een beetje een idee in mijn hoofd gehad van een soort creatieve mash-up van inspirerende dingen uit Mexico, als herinnering aan deze reis. Thuis in Nederland bedacht ik al dat ik meer wilde weten van Frida Kahlo, maar toen ik haar in Mexico zag en zij overal als een soort godin werd afgebeeld, was ik nog nieuwsgieriger naar haar. Ik heb haar huis in Mexico-stad bezocht, haar film gezien, haar schilderijen gezien en gelezen over haar : wat een ontzettend inspirerende vrouw! Wat een pijn ze heeft doorstaan in haar leven, hoe creatief ze daarmee omging en controversieel zoals ze zo persoonlijk schilderde, wat een persoonlijkheid is zij. Het leuke is dat mensen me nu aanspreken op m'n tattoo, dat ze enthousiast zijn en willen weten wat het verhaal erachter is. Er staat ook een surfplank op, omdat ik het surfen hier zo geweldig vind en het me echt een bijzonder gevoel geeft. Er staan nog meer symbolen op. In San Cristóbal vertelde ik erover tegen Isaac en Gabriel dat ik een tattoo wilde laten zetten, en toen zei Benny de hosteleigenaar, 'Oh ik heb toevallig een goede vriend en goede tattoo artist uit Venezuela die deze week overkomt om hier te werken, je kan wel met hem een afspraak maken!' Nou graag! Ook stuurde Jaime, mijn vriendin van het bijzondere gedicht, me een berichtje waar ik was, en ze vertelde dat ze ook die richting op kwam. Ik vroeg haar of ze erbij kon zijn. Het gedicht wilde ik namelijk ook toewijden aan mijn tattoo. Het kwam allemaal tezamen! Ik had zelf een ontwerp bij me en Angel (de tattoo artist) had dat in eerste instantie best wel veranderd, en toen ik daar aankwam en het zag dacht ik 'Oh eh.. Ja, het is wel mooi, maar het is niet echt mijn ontwerp! Ik wil mijn eigen ontwerp :p' Uiteindelijk kon hij me wel overtuigen als professional dat de schaduwen/contrasten zo beter overkwamen. Het deed niet zoveel pijn, maar het was vooral moeilijk om stil te zitten. Jaime zat erbij en af en toe zei ze iets grappigs en moest ik lachen en Angel zei weer van 'Please, can you not move?' en toen moest ik nog meer schudden van het lachen en zei ik uiteindelijk met een stijve nek en een strak gezicht 'Jaime, just, I love that you're here, but maybe it's better if we'll see each other later, cause I can't talk now' haha of course, ze kwam later weer terug voor het resultaat. Ik ben er heel erg blij mee! Dit wordt ook niet mijn laatste tattoo denk ik zomaar! ;) 

Toen.. de grens over naar Guatemala! naar Xela/Quetzaltenango

De dag na de tattoeage vertrok ik met het busje naar Guatemala. Ik was heel benieuwd hoe 'anders'  het zou zijn dan Mexico, veel mensen vonden het vergelijkbaar met zuid-Mexico door de Maya invloeden. In ieder geval had ik gelijk door, wat lijkt op dezelfde situatie als je van Nederland naar Belgie rijdt: de wegen veranderen in een beerput! Nou snapte ik waarom mensen in Guatemala de hele tijd zo 'bang' waren voor de afstanden, dat ze het hadden over, please choose wisely your destinations, cause otherwise you need to travel so much! Het was een weg door de kronkelweggetjes in de bergen, en het landschap veranderde ook mee. Wat Marjan al schreef eens als reactie op mijn blog (Ja, je hebt gelijk Marjan!) is dat Guatemala veel groener, bos- en dierrijker is dan het drogere/woestijnachtige Mexico. Verschilt natuurlijk ook per staat, maar je kunt het wel degelijk merken. Ik kwam aan in Xela of wel Quetzaltenango (de Maya en de Spaanse naam), een stad die bijna niet toeristisch is (zeker niet vergeleken met Lago de Atitlan of Antigua waar ik nu zit), een kouder klimaat heeft, omgeven door de bergen en met Guatemalteekse huizen (anders dan de oude koloniale steden). Jaime had me aangeraden om hier Spaanse lessen te nemen, omdat het meer Guatemalteeks aandoet en mensen wat serieuzer omgaan met studeren.. De eerste twee dagen dacht ik nog, wat doe ik hier ook alweer?, maar na een paar dagen begon ik er echt van te houden! Ik heb er dus ook Spaanse lessen genomen om mijn grammatica weer wat op te krikken en te herhalen (oh ik was echt veel dingen vergeten van de lessen van de middelbare) en ik woonde die week in een homestay bij een Guatemalteekse familie die bestond uit drie generaties vrouwen: Mimi de oma, Paula haar dochter/eigenaresse van de Spaanse school waar ik lessen had El Portal, en haar zeventienjarige dochter Stephanie. Er woonde ook een Brits stel dat ook Spaanse lessen nam inclusief homestay, Amy en Peter. Zulke droge humor hadden hun. Het was een hele gezellige week om met hun te verblijven en we hebben natuurlijk veel Spaans geoefend, al waren Amy en Peter pas net begonnen met hun Spaans, dus het niveau was heel basic. En Mimi en Paula kookten zo ontzettend lekker, gevarieerd ook, met veel groenten. Stephanie en Paula waren best wel close, en waren zo grappig samen. We waren met z'n allen vooral samen met eten, drie maaltijden per dag, maar tussendoor trok iedereen zich even terug en was meer op zichzelf. Wat ik heel goed begrijp, ik zou het ook prettig gestoord vinden om elke week weer andere mensen in mijn huis te hebben en dat je bijna geen privacy hebt! In Xela was er die week ook nog Semana Santa, dus er was superveel lekker eten op de markt, processies, muziek. Ik kom toch vaak van die lokale ferias tegen, is dat toeval of vieren mensen gewoon vaak fiestas hier? :D
De Spaanse lessen waren vrij intensief: vijf dagen per week, vijf uur per dag, een op een les van een Spaanse docent. Mijn eerste les op maandag begon dus om 8 uur (!) ' sochtends, en ik was me natuurlijk aan het haasten. Ik wist waar het was, omdat ik er de dag ervoor nog langs was geweest, maar natuurlijk kon ik nu de weg niet meer terug vinden. Shit shit, aan de late kant, en niemand in de buurt wist het ook.. 'La escuela El Portal? No sé..' (ik weet het niet) Nouja, wie van die mensen die er woont let ook op een Spaanse school of waar die is! Uiteindelijk vond ik het, maar het was wel al kwart over 8.. lekker begin! Een vrouw deed de deur open en ik stommelde naar binnen, 'Oh lo siento, sorry dat ik zo laat ben, hoor!! Ik kon het niet vinden!' Ze liet me binnen, keek hoe ik gestresst rondliep, en zei 'Oh rustig maar, neem lekker plaats, hier is koffie en nog een lekker broodje van Semana Santa.' Oh bedankt zeg!' 'Ja, doe maar rustig aan, de lessen beginnen om 8 uur pas.' (Hm, dacht ik, 8 uur pas, het is toch al 8 uur? Nouja, ze doen zeker rustig aan hier en nemen allemaal eerst nog koffie. Nou, maar ik betaal wel voor deze lessen trouwens! Wat raar..) Ik nam plaats en keek hoe ze tafels aan het recht was zetten en hoe er verder nog geen andere studenten of leraren waren.. 'Eh disculpe, maar hoelaat is het nu precies eigenlijk?' vroeg ik aan de vrouw. Ze keek op haar horloge en antwoordde met een lach, 'Eh het is nu kwart over 7.. heel erg vroeg nog, je bent echt vroeg hier!' Oooooooh!!! Meen je! Ik moest hard lachen en ik liet mijn mobiel zien en de tijd daarop zei kwart over 8.. Normaal gesproken verandert mijn mobiel altijd automatisch de tijd, maar nu dus niet :D Dus ik deed rustig aan en zag hoe de andere studenten allemaal binnendruppelden en de leraren... Mijn leraar Edwin was heel chill, het leuke van de lessen was dat we natuurlijk Spaans oefenden, de grammatica doornamen, maar vooral interessant was het om meer over Guatemala te weten en de geschiedenis ook! een zeer bewogen geschiedenis met een bijna dertig jaar durende burgeroorlog, die niet zozeer in Xela plaatsvond, maar vooral in de bergdorpjes eromheen. Hij was zeer betrokken toen hij erover vertelde. We hebben ook een winkel bezocht van een project dat vrouwen die weduwe zijn geworden tijdens de oorlog, werk geeft door middel van weven. Weven is een van de grootste handwerken in Guatemala, je ziet zoveel indigenous mensen rondlopen in de traditionale kleren, het is prachtig. 

Hierbij wat opvallendheden die ik zag in Guatemala ten opzichte van Mexico:

• de wegen zijn super slecht en kronkelig, het duurt daarom ook veel langer om afstanden te overbruggen;
• het eten lijkt op Mexicaans met hun eigen variant, dikkere, tortillas, maar met meer groenten en minder pittige salsas ernaast; 
• mensen kijken je meer verbaasd aan/na, maar dit was vooral in Xela, omdat het denk ook minder toeristisch is; 
• mensen reageren ook een stuk introverter dan in Mexico, waar ze overal met je praten en grapjes maken, hier zeggen mensen wel heel vriendelijk gedag, maar soms als je een gesprekje aanknoopt, kijken ze je aan van 'wat wil je precies?' en als daarna het ijs is gebroken, zijn het hele open en geinteresseerde mensen; 
• in de supermarkt in Xela / wederom niet in de andere plaatsen in Guatemala / zie ik twee zwaarbewapende bewakers staan die vragen of ik mijn spullen in een kluisje wil doen 
• mensen zijn heel klein, zoals in Yucatan, het zijn veelal Mayas. Dus ik lijk niet meer op een Guatemalteekse, maar ze denken hier nog vaak dat ik uit Mexico kom! Wat dan ook weer niet altijd in mijn voordeel werkt geloof ik, want Mexicaanse mensen staan hier helaas niet al te goed te boek. Edwin vertelde dat dit door de media komt en dat mensen niet reizen, in Mexico worden mensen van centraal-Amerika vaak slechter behandeld omdat ze denken dat het allemaal criminele immigranten zijn. Of omdat ze helemaal nooit mensen uit de andere landen hebben ontmoet. 
• de attracties van de kermissen waren zo oud en krakkemikkig, dat het me deed denken aan Tsjernobyl :O sommigen werden aangedreven met de hand. 
• er wordt gebruikgemaakt van Chickenbuses, oude schoolbussen uit de VS, soms zijn ze gewoon classic geel, en soms in allerlei kleuren en glitters!
• er is volens mij een grote Israeli community, ik zie zoveel winkels die de namen Israel of Shalom dragen;
• Xela is verdeeld in Zonas, Calles en Callejones. Net een andere indeling van de stad met andere namen. 

Hiken naar Lago de Atitlán 

Vanaf Xela/Quetzaltenango heb ik een driedaagse hike gemaakt met Quetzaltrekkers. Dit is een organisatie die al 22 jaar bestaat en volledig wordt gerund door vrijwilligers. Het idee ontstond bij een local Guatemalan en twee Amerikanen, die graag wilden hiken en iets wilde betekenen voor de lokale kinderen. Dat is toen uitgezet (het precieze verhaal weet ik niet), maar alle winsten gaan naar de lokale school voor de kinderen en je kunt dus geweldige hikes maken! Een van die hikes was een driedaagse trekking van Xela naar Lago de Lago de Atitlán. Jaime kwam ook weer naar Xela en we wilden allebei die hike maken, dus hadden we ons opgegeven. Er gingen twee guides mee, de Duitse Hannah en de Nederlandse Rianne, en onze groep bestond uit nog 10 andere hikers. De hike was vrij challenging, maar heel erg mooi en afwisselend. Dan weer liepen we door bosachtige heuvels, dan liepen we door akkervelden en vervolgens meer door plattelandsdorpjes. Vaak hadden we mooie uitzichten op andere bergen/vulkanen. We liepen allemaal met grote backpack met matje/slaapzak en wat spullen voor drie dagen, maar gelukkig was er vanuit de organisatie een backdrop mogelijk, waarbij ze dus de rest van je spullen naar de eindbestemming vervoerden. De dagen waren dus vrij pittig! Veel bergopwaarts ook en in totaal liepen we meer dan 40 km. De eerste avond maakten we gebruik van een temazcal, wat ik in een eerdere blogpost al beschreef, dat is een traditionele Maya sauna. Dat was zo ontzettend heerlijk verrukkelijk, schoon gevoel en doezelig, we gingen erna eten, en iedereen kakte in en we sliepen allemaal om 8 uur s' avonds al :D We sliepen in een klein dorpje bij Vastine, in een soort grote schuur verdeeld in een aantal slaapkamers. De tweede dag voelde ik het in al mijn spieren dat we hiketen, en was het meer bergopwaarts had ik het idee. Ook een grappig spel: bij 'Record mountain' houden de guides bij in wat voor tijd je naar boven kunt lopen. De hele fucking berg is omhoog lopen. Het enige wat ik dacht met mijn verzuurde benen was, OK gewoon doorlopen, niet stoppen! Ik was blij dat ik boven was :D We sliepen met zn allen in een grote slaapzaal. We aten nog marshmellows bij het vuur en er waren drie hele schattige meisjes van de familie daar, zusjes, die met mijn haar gingen spelen en daarna wilden ze de hele tijd fotos maken met mij en wat anderen van de hike en zeiden dan keihard Whiskey!! (ipv 'Cheese' haha) en er was daar ook nog een heel schattig nest met katjes. Mijn dag kon niet meer stuk! Die nacht sliepen we weer vroeg, en stonden we om 3 uur 's nachts op. Ik pakte snel m'n spullen en zat te wachten terwijl anderen liepen te strugglen met hun spullen, keek ik nog slaapmoe toe, en we wandelden naar een super mooi uitzichtpunt waar we nog even verder kon slapen in ons slaapzak thank god. Daarna hadden we dus een prachtig uitzicht, enigszins hazy, met de sunrise overLago de Atitlán, een ontzettend groot kratermeer in Guatemala met allemaal chille dorpjes erom heen. Vervolgens was het nog een paar uur naar beneden afdalen, tot we bij het meer aankwamen. Het was een geweldige hike, veel respect voor de vrijwilligers die dit elke week tweemaal doen, en we hadden leuke mensen ontmoet in onze hikegroep. 

Lago de Atitlán; San Marcos & paragliden in Panajachel 

San Marcos was een klein dorpje aan het meer, een beetje hippie-achtig waar mensen vooral yoga deden en meditatie. Natuurlijk stuitte ik weer op een jaarlijks festival de feria daar! Een kleine San Marcos chronicles die ik met Jaime had beleefd: Funny restaurant, called 'Happy Taco'. Actually I didn't recognize Jaime at first hand, we both got here and cried all day. Didn't wanna talk to anyone, cause we already had to socialise for three fucking days. Scary pitbull on a leash. Chicken being abused in the hallway, maybe being eaten later. Trance and techno music for after parties. Little guy, deep voice, asking us if we have 'cambio' (change). Why? - I just need to know. But why though? - We might have something more. - We just want to know. Smelly dog. Great wine, and the waitress asking you to open the wine cause she doesn't know how to, and then giving you a broken corkscrew, and the entire family gathering around to see how you struggle to open it. - Rewind to yesterday arriving in San Marcos - and also the cafe with the rude owner who forgot about my hot chocolate and the girl who screamed at the guy who worked there, and then later totally ignored me at the same hostel where I stayed. And the 7 years old guy who drive the tuktuk and they would say he was 14, and 'totally knew how to drive'. We didn't crash, so yeah! When I asked at the hostel if they had place, the tuktuk driver was in shock that Jaime told him we had walked all the way from Xela to Lago. That was what he asked. 

Als dit voor jou helemaal geen sense maakt snap ik dat heel goed! But we had fun! :D Ook niet te vergeten, was natuurlijk de kleine kermis die er was ter ere van de feria. We besloten om een ritje te maken in het reuzenrad. Dat was denk ik een van de engste beslissingen die ik heb genomen in mijn leven. Enger dan alleen in Mexico reizen, of een tattoo nemen, of paragliden for that matter. Het reuzenrad was namelijk weer zo'n afgedankt jaren '70 ding waarvan de schroeven half verroest waren en het leek op Tsjernobyl dus, en waarvan we niet wisten wanneer dit voor het laatst, of ooit, was getest op veiligheid. Maar iedereen die erin zat, leek lol te hebben! Dus Jaime en ik gingen ook. De jongen die het hele geval vanaf beneden bediende, vond het wel grappig om onze bange gezichten te zien, en bedacht dat het leuk was om nog sneller te gaan. Aaaaah! Ik zag de krantenkoppen al voor me 'Canadeze en Nederlandse toeristen komen om in verroest reuzenrad in slaperig bergdorpje in Guatemala' en toen gingen we ook nog achteruit! Dit was echt een van de beste ervaringen hier tijdens mijn reis. Pfoeh we hebben het overleefd!

Goed, dat was San Marcos dus! Op naar Panajachel, waar ik ging paragliden. Dit wilde ik al een tijdje lang en ik had gezien dat dit een van de mooiere plekken was om te doen, met het uitzicht boven het meer Lago de Atitlán. Dat klopte. We hadden blijkbaar geluk met het weer: het was een van de mooiere, heldere dagen in tijden. Je zit met je byrijder vast aan een parachute, en loopt dan een paar meter naar voren en naar achter en de parachute vangt de wind, dus trekt je mee. Dan loop je weer naar voren, en voor je het weet hang je al in de lucht! Ik wilde verder lopen, toen ik dus geen grond meer voelde onder mijn voeten. En daarna vlogen we gewoon letterlijk door de lucht, het was zo'n rustgevende ervaring, maar tegelijkertijd zo exciting, we vlogen over het meer en hadden uitzicht op de drie vulkanen daar San Pedro, Atitlán en Tolimán. Echt een geweldige ervaring, met een super mooi uitzicht! 

Antigua & de hike op de vulkaan Acatenango

De afgelopen dagen heb ik lekker gespendeerd in Antigua, een vrij toeristische, maar hele mooie, oude koloniale stad. Lekker naar de marktjes, koffie drinken, veel streetfood gegeten. Leuke barretjes en restaurantjes. Ik ging vooral om met de Zweedse Linda en de Nieuw Zeelandse Sophie. En ja, ik heb ook een tweedaagse trekkling gedaan op de vulkaan Acatenango. Dit was echt een van de zwaarste hikes die ik heb gemaakt in mijn leven! Het was constant omhoooog lopen! Zo zwaar. Ik liep het op mijn eigen tempo en eindigde dan ook vaak achteraan de groep, maar het maakte me niet uit, als ik maar door bleef lopen. S' middags kwamen we aan op een tussenstop waar we de tent opzetten en uitzicht hadden op de actieve vulkaan El Fuego. Die ook letterlijk vuurspuwde. Er was eerst een mist die het uitzicht blokkeerde, maar 's avonds/s' nachts klaarde het op en hadden we zo'n geweldig uitzicht op de Fuego die de hele tijd hard geluid maakte en lava spuwde! WAT EEN ERVARING. Ik heb nog nooit een vulkaan gezien/beklommen in mijn leven, en nu stond ik er op een met uitzicht op een ander met lava! Volgens de gids hadden we ook mazzel hiermee. Het was een van de zwaarste hikes die ik ooit heb gemaakt maar absoluut alles waard. 

Op dit moment zit de technologie weinig mee (of zal ik de technologie maar niet de schuld even en mn eigen skills maar onder ogen komen :p) en moet ik jullie geduld nog even op de proef stellen voor de foto's.. ik zat ook te wachten met deze blog te posten, maar doe dit dus maar zonder foto's nu. Ze komen eraan! Mocht je echt ongeduldig zijn, kijk even op mn Facebook of Instagram waar ik soms wat leuke kiekjes op plaats ;) Nog een ander ding.. Vlak voordat ik in Antigua was, had ik een beetje een 'reismoe' gevoel.. Geen interesse in het land, in wat er te zien was, de geschiedenis of politiek. Alsof ik per se naar het noorden moest en alle highlights aflopen, wat elke backpacker móet zien, en daar had ik echt geen zin in.. dit is een soort fenomeen dat mensen hebben als ze langer reizen, je reist oms veel en snel en dat put uit. Het voelde verwend, en ik voelde me schuldig hierom. Maar het voelde ook alsof ik mezelf verloochende, en ik tegen mijn gevoel de 'travel bucketlist' afwerkte. Dus ik ben op mijn intuïtie afgegaan en heb de beslissing genomen om het noorden van Guatemala (inclusief het fameuze Tikal) over te slaan en door te reizen naar El Salvador, een andere vibe en weer te surfen! Die beslissing nemen was zo bevrijdend, en het is een van de beste beslissingen die ik heb genomen tijdens deze reis. Nu ben ik in El Salvador en zal jullie in mijn volgende blog post weer meer vertellen over dit prachtige land, wat velen overslaan uit angst, welke compleet ongegrond is en gebaseerd op onheilspellende berichten in de media. Ik heb het hier compleet naar mijn zin!! Tot gauw en liefs van El Salvador! #dontskipelsalvador ;)